Streszczenie PJ

   Noreen to ukrywana przed światem córka Białej Czarownicy, Jadis, która odziedziczyła po niej zdolności magiczne. Pewnego dnia matka przestrzega ją, że idzie na wojnę i może nie wrócić. Dziewięciolatka wraz z jednym wilkiem potajemnie udaje się na pole bitwy, gdzie jest świadkiem tego, jak jakiś chłopiec łamie różdżkę Jadis a lew ją zabija. Dziewczynka musi uciekać do Kalormenu, gdzie trafia pod opiekę pewnego Tarkaana i zaprzyjaźnia się z jego synem, Gabirem. Kilka lat później Noreen i Gabir idą zobaczyć uroczysty przemarsz czwórki królów Narnii, a w Edmundzie Sprawiedliwym dziewczyna rozpoznaje chłopca, który przyczynił się do śmierci jej matki. Noreen poprzysięga mu zemstę.
   Mija następne kilka lat. Osiemnastoletnia Noreen wraz z Gabirem przybywa do Narnii i udaje ranną, by dostać się do zamku. Łucja i Edmund postanawiają, by podróżni się u nich zatrzymali na jakiś czas. Dziewczyna jest oczarowana Sprawiedliwym, jednak musi pamiętać o swojej zemście. Przez to targają nią sprzeczne emocje: raz twierdzi, że jest zakochana, raz, ze nie.
   Gdy Edmund i Piotr wyjeżdżają do Telmaru, by zapobiec tam buntowi, Noreen wraz z innymi wiedźmami - w tym zranioną w przeszłości przez Edmunda Eloveną - przywołują Jadis z powrotem do życia. Korzystając z nieobecności królów, armia Białej Czarownicy przejmuje Ker-Paravel oraz więzi wszystkich przebywających tam ludzi, łącznie z dwoma królowymi.
   W tym czasie bracia dowiadują się od podżegacza buntu w Telmarze, kim naprawdę jest Noreen. Sprawiedliwy jak najszybciej dociera do Narnii, a w pustym pałacu spotyka Noreen. Wybucha pomiędzy nimi kłótnia, w której dziewczyna wyznaje mu miłość, jednak po chwili wywiązuje się między nimi walka. Noreen rani Edmunda, po czym zabiera go do zamku Jadis.
   Do zamku Białej Czarownicy przybywa Piotr i uwalnia brata, a Noreen ucieka.  Królowie zbierają armię i odbijają więźniów. W bitwie Edmund niemal ginie, jednak ratuje go przed tym Noreen. Ugodzona mieczem przez swoją matkę osuwa się w sen, w którym spotyka Aslana. Ten wyjaśnia jej, że nie może zginąć, bo musi dać potomka rodowi Pevensie. Noreen budzi się bez śladu po ranie i okazuje się, że Edmund zabił Jadis, jednak tym razem Elovena wypowiada im wojnę.
   Edmund wyznaje Noreen miłość. Czwórka królów wraz z nią wraca do Ker-Paravelu i przez kilka miesięcy żyją, porzuciwszy już strach przed atakiem ze strony Eloveny. Piotr sprowadza do zamku młodą zielarkę, Sofie, w której się zakochał. Okazuje się, że Noreen jest w ciąży.
   Nagle do zamku przyjeżdża Gabir, który ostrzega przed nadchodzącą armią. Edmund zabrania siostrom i Noreen brania udziału w walce, jednak one to ignorują. Wieża, na której ulokowali się łucznicy, łącznie z królową Zuzanną, zostaje ostrzelana i wali się. Oblężenie zamienia się w bitwę, w której Noreen zostaje ranna. Armia Eloveny przejmuje zamek, a ocaleli Narnijczycy rozbijają obóz w pewnej odległości. Dołącza do nich również Sofie, która cudem uratowała się przed śmiercią.
   W nocy przybywa do nich Aslan, który leczy wszystkich rannych, oraz przyprowadza całą armię Telmarów. Noreen najpierw przedostaje się do Ker-Paravelu, by otworzyć od środka bramy dla armii Lwa. Przy okazji dowiaduje się, że Zuzanna wcale nie zginęła, lecz jest w bardzo ciężkim stanie. Jest też świadkiem tego, jak armia Eloveny odwraca się przeciw niej. Czarownica zabija ich wszystkich, po czym sama popełnia samobójstwo. Kolejna bitwa jest niepotrzebna.
   W późniejszym czasie Noreen rodzi syna, Revelina. Ich życie wydaje się być idealne do momentu, gdy czwórka królów wyjeżdża na polowanie na białego jelenia i nie wraca. Noreen zostaje regentką swojego syna,  jedynego potomka rodu Pevensie.